Beste
hakkers,
De
nacht van vrijdag op zaterdag was gelukkig niet koud genoeg om de grond te laten
bevriezen. Er
kon dus naar hartenlust worden geplant. Als
eerste kwam Paul het erf op fietsen met daarachter een karretje vol met
Essenzaailingen. Omdat
het plantmateriaal door de zon en schrale wind snel uitdroogt, hebben we dus
eerst de Essen geplant, wat losse grond erbij gegooid en dmv. een gieter een
flinke slok water gegeven.
Na
de pauze verlangde iedereen naar Els ( sorry Els ). We
begonnen met het uitsteken van de Elzen. Eerst de plek zoeken waar de
Elzenzaailingen stonden, kruiwagen met Elzen vullen, uitplanten, nieuwe Elzen
gaan halen. Er
kwam maar geen eind aan. Hoe langer we tussen de zaailingen stonden, des te meer
boompjes zagen we overal tevoorschijn komen. Bepaalde
hoeken waren “bezaaid “ met jonge boompjes.
Rond
de lunchpauze hadden we alle open plekken op de percelen waar we de afgelopen 4
jaar gezaaid hadden wel opgevuld met Elzen en wat Essen. Tja,
wat dan . In de eerder genoemde hoek met zaailingen stond het nog vol, dat er
tussenuit was gehaald konden we niet zien.
Na
de pauze hebben we wat nieuw materiaal bij geplant op het perceel waar we deze
winter hebben gewerkt. Over
2 jaar is het perceel wat hieraan grenst aan de beurt om gezaagd te
worden.Het
komt dan op onze zaagkunst aan om de bomen goed te laten vallen, want als ze
zijwaarts vallen komen ze op de nieuwe beplanting terecht. Wat
te doen met de Elzen die nog niet uitgeplant zijn ?Over
3 jaar zijn de 3 andere percelen ook gezaagd en kunnen we een deel van de andere
Elzen weer uitplanten. In
ieder geval hoeven we niet bang te zijn dat we door de Essentaksterfte geen boom
meer over houden. Zoals
ik al eerder zei, bestaat onze laatste klus uit Wilgen knotten. Zowel op het erf
als verderop lang de Maaldrift In
eerste instantie schreef ik dat we daar 2 zaterdagen mee bezig
zijn. Maar
omdat iedereen het knotten wel leuk vind en het in totaal om 16 Wilgen gaat, zou
het me niet verbazen als het volgende week de laatste dag is. Maar
dat durf ik niet met zekerheid te zeggen. Hierbij
wil ik aan Annemarie vragen of jullie nog kleine trappen hebben en hoeveel we er
kunnen lenen.
Groetjes,
Johan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten