zondag 23 april 2017

Brandnetelteam 3




Vandaag, 22 april 2017, bestaat het brandnetelteam uit Chris en Piet. Om een indruk te krijgen wat ons te wachten staat, besluit het team ,,unaniem,, om te beginnen met een ronde door het bos. Het eerste wat opvalt is de bloesem van de fruitboompjes bij de lunchplek. Hier en daar wel wat aangetast door de nachtvorst, maar het blijft een mooi plaatje. We slaan rechtsaf en wandelen langs de eenzame appelboom. Ook deze staat te pronken. ,,Maar”, zegt Chris ,,Om dat pronken erin te houden, zal deze komend seizoen toch onder het (snoei)mes moeten”!
We verlaten het gebaande pad ( wat trouwens goed zichtbaar is) en stappen de ,,wildernis,, in. De brandnetels staan niet hoger dan zo’n 30 cm. Ook het kleefkruid is erg laag. De eerste van de nieuwe aanplant geeft ons een ongerust gevoel. Het groen is verdord en onderin is het stammetje over een lengte van 20-30 cm rondom kaalgevreten en/of geschuurd. Naarmate we verder lopen zien we er steeds meer. Het lijkt erop dat de herten toch wat kieskeurig zijn, want van diverse soorten is de bast niet aangetast en steekt het frisse lichtgroene blad scherp af tegen de achtergrond. Over het algemeen staat hier de jonge aanplant er goed bij.  We lopen langs de oude meidoornopslag. Ook hier hoeven we nog niets weg te halen: vrij lage groei van onkruid. En over grond gesproken : hier en daar laten de ,,scheuren,, zien dat er afgelopen maanden te weinig regen is gevallen: de grond is keihard. De meeste essen staan er in het bos niet goed bij: witbruin gekleurde verdorde takken, verdroogd blad, veel jonge takken geknakt, óók vraat/ schuur schade van herten, wat naderhand door de jager bevestigd wordt: hij heeft en reebok zien staan ,,schuren,, tegen een stam. Aan de noordoost kant hebben de geplante boompjes het naar hun zin: vraatsporen kunnen we niet zien omdat de brandnetels hier een halve tot driekwart meter hoog staan, maar aan het mooie blad en de knopvorming te zien hebben de herten hier nog niet gedineerd.
De terugweg naar de koffiestop lopen we langs de uitgediepte kreek. Sommige, wat minder diepe delen staan droog en in andere stukken staan de -wel wat woekerende- gele lis en de lisdodde al een half tot één meter boven water. Deze helofyten zorgen mede voor een gezonde watergang. De kikkers springen her en der voor ons uit en op veel plaatsen zien we de sporen van de hertenpaden.
Na de koffie beginnen we aan onze klus aan de linkerkant van de kreek. Het is geen zwaar werk, de brandnetels, het kleefkruid en de klimop zijn net in de opstartfase. Ook het zuidwestelijke deel van het bos heeft wat verrassingen in petto. De paardenkastanje, waarvan we dachten dat deze te enthousiast was gesnoeid, laat toch tekenen van leven zien en even verderop, bij de doorgang van de kreek, staan een bos bessen……. (haha , wij dachten aalbessen).
In het gedeelte wat we afgelopen winter hebben gesnoeid, is goed zichtbaar dat we, naast de gekochte aanplant, ook els uit ,,eigen kweek,, hebben aangeplant: ongelofelijk zoveel elzenblad we zien opduiken over het hele gebied. (Dus ook veel Elzenhaantjes.)
Langzaam maar zeker komt het oude bos dichterbij en dat is maar goed ook, want het begint te regenen. Even later besluiten we dan ook om te stoppen en de lunch rond half twee te doen op het bankje aan de voorzijde van de boerderij uit de wind.
Wat is er een ontzettende hoop te zien (en te horen!) die paar uurtjes in het bos.

De volgende brand netelige sessie is 27 mei !

Groet van het brandnetelteam, 

Chris en Piet.







                                                                                                                                                   

                         





maandag 10 april 2017

Manifest


                                                     Meer over het Manifest op http://www.degroenevrijwilliger.nl/