Kreek 4

Vandaag met 7 leden van de werkgroep ( waarvan Daan inmiddels vaste hulp aan het worden is) verder gegaan met het hier en daar uitdiepen en verbreden van de kreek. Soms zelfs nodig om een lichte kromming  rond een wilg te maken omdat deze half in de oude bedding staat. Het weer werkte niet erg mee: rond circa 12.00 uur was het welletjes, gereedschap schoonmaken en opkrassen. Valt verder niets meer te melden, behalve dat de sfeer, ondanks de regen, top was!

Ellen, Peter 1, Peter 2, Chris, Luuk en Daan: bedankt!

Piet.

Bericht van Johan:

Hoi, jullie wachtten natuurlijk de afgelopen dagen op een mailtje van mij? Volgens de reeëngroep Wassenaar ( nooit geweten dat het bestond ) is de bronst rond Wassenaar nog niet echt begonnen. Desondanks ben ik in de schemering toch wezen kijken. Inderdaad niets. Wat wel de moeite waard was, waren de jonge ransuilen die luidkeels om voedsel schreeuwden. Bijzonder was het toen de bosuilen in het oude bos ook begonnen te roepen. 2 uilensoorten die luidkeels door elkaar heen tetterden. Komende donderdag, vrijdag of zaterdagavond ga ik weer. Ik hou jullie op de hoogte.

 Groet, Johan.

Kreek 3

Beste allemaal,

Gisteren is er voor de 3^e zaterdag op rij weer gewerkt in het Ommedijkse Bos. De oude kreek wordt naar eigen inzicht uitgediept. Door sommigen ondiep en breed, door anderen diep en smal of er worden mooie ronde poelen gegraven met als afscheiding van het werkterrein van de buurman, een droog gedeelte waar helemaal niets aan gedaan wordt. Afgelopen zaterdag is er bovendien weer een soort bospad ontstaan, zodat er weer redelijk gelopen kan worden.

ZATERDAG 25 JULI gaan we weer verder met de zgn. “ kreekklus “ . Laat even weten of je van plan bent om te komen.                        

Een andere zomeractiviteit.

Tussen half juli en half augustus slaan de hormonen van de reebokken weer op hol, oftewel de bronsttijd barst los. Ook in en rond het Ommedijkse Bos. Er leeft hier een roedel max. 7 reeën .( 6 geiten en 1 bok ). Dankzij het dichte struikgewas en de dichte kruidenbegroeiïng is ons bos een ideaal bos voor ze .  Overdag liggen ze beschut tussen het hoge struikgewas en 's avonds steken ze over naar het weiland om daar te grazen. Rond die tijd komt de bok in actie. Waarom ? Hier kan hij snelheid maken om achter de geiten aan te rennen. Iets wat in het bos niet kan. Hij jaagt ze dan ook helemaal op. Het gevolg is dat je dan ook 's avonds de hele kudde over de weilanden ziet rennen, met de bok er achter aan. Dit gebeurt vaak op een perceel grenzend aan het bos. Maar het blijft wild. Deze kan je niet op afspraak bestellen en hoeft dus niet elke avond raak te zijn. Vorig jaar heb ik dit voor het eerst en per toeval aan de rand van “ ons bos ‘ mogen waarnemen. Helaas had ik geen telescoopkijker bij me om het goed te kunnen bekijken.

De komende 3 weken wil ik proberen om iedere week een avond te gaan kijken. ( donderdag, vrijdag of zaterdagavond ). Mochten jullie interesse hebben om mee te gaan dan hoor ik dat graag.

Groet,

Johan

Kreek 2

Het verschil tussen winter en zomer is twee tot twee en een halve meter hoog!

Vandaag zouden we verder gaan met uitdiepen van de kreek op voorwaarde dat deze min of meer droog zou staan. Dat was na de regenval van afgelopen week niet het geval, dus begonnen Hans en Peter met het begaanbaar maken van de noord-zuid route  aan de oostzijde van ons bos met als startpunt de ingang. Ondertussen hield ik me bezig met het wegknippen van de rietkraag voor de bijenkast. Tevens heb ik nog wat gespleten stammetjes uit de kast gehaald (die worden door de bijen niet gebruikt vanwege de kans op binnendringen van parasieten) en vervangen door bamboestokjes. Vrijwel op hetzelfde tijdstip dat ik hiermee klaar was, zag ik Peter en Hans die het eerste stuk pad begaanbaar hadden gemaakt. Nu eerst maar eens even een pauze! Na deze koffiestop gedrieën begonnen met het noordzuid pad aan de westkant. Het eerste gedeelte ging vlot maar na de brug halverwege overgestoken te hebben, kregen we naar het noorden toe werkend met een rimboe-achtig gebied te maken. Na een jaar of tien in dit bos gewerkt te hebben dacht ik wel te weten waar de paden zo ongeveer liepen, maar....lees de openingszin van dit stukje nog eens! Er was haast geen doorkomen aan!! Zelfs zo erg dat, met de twee hoge essen in het middenstuk als baken, we besloten om maar van de noordkant af te gaan proberen erdoor te komen. Dus terug over de loopbrug en het openstuk aan de westkant doorkliefd, door het oude bos, de kreek over en langs de bosuilkast met de zon in het gezicht aan de noordkant van de rimboe ,,de gang er in gezet,,. Natuurlijk ook hier ,,van dik hout zaagt men planken,, ( mix van meidoorns, duimdikke braamtakken en 2 meter hoge brandnetels)

Halverwege dit stuk hoorden we Johan langs de kreek roepen. Die kwam nog even poolshoogte nemen en vragen of we al de lunch hadden gebruikt. Het was inmiddels 12.50 uur! We besloten te stoppen en de laatste ongeveer 40 meter te bewaren voor volgende week.

Na nog even de ingezaaide bloemenstrook bij de aangeplante meidoorns aan de zuidkant van de boerderij bewonderd te hebben, togen we huiswaarts.

Voor de leden van de Wan die een avontuur als dit willen meemaken: volgende week laatste kans!

Groet,

Hans,Peter,Johan,Piet.

Ransuil 5

De laatste op het nest

Kreek 1

Vandaag is begonnen met het uitdiepen van de kreek, op voorwaarde dat er weinig of geen water in zou staan.
Eerst maar eens met z'n drieën het natte bos doorgekruist om het één en ander te controleren. Het gedeelte tot aan de oude meidoornopslag, dus bij de eerste loopplanken, staat vrijwel droog. In het middenstuk staat hier en daar water, is op sommige plaatsen drassig en er zittten daar ook wat droge stukken in. Het laatste gedeelte, dus in het oude bos, staat droog.
Dus besloten we daar ons bivak op te slaan en de spades te laten doen waar ze gemaakt voor zijn.
Nadat elk van ons een miniatuur schuttersputje in de oude kreek had gegraven, opperde Hans: ,,Het is misschien wijs om Johan even te bellen; beter om dan aan de zuidzijde van de kreek bij de ingang van het bos te beginnen, want daar is het wel heel ondiep".
Na Johan gebeld te hebben, verplaatsen we onze werkzaamheden dus naar het begin van de kreek. In totaal is er circa 15 meter grond, van één spadesteek diep, verplaatst. Het is zwaar werk: je moet zowat elke kluit klei van je schop schrapen en de wilgen langs de kreek blijken hun wortels bij voorkeur in de kreekgrond te verankeren. Maar het is wèl werk wat voldoening geeft! De amfibieën zullen er wel bij varen.
Voordat we huiswaarts keerden, nog even de jonge aanplant (wilgjes) en de bloemen langs de nieuwe mestplaats op de noordkant bekeken.
Op één wilgenstek na is alle aanplant aangeslagen.
Tot de volgende keer.
groeten van Peter, Hans en Piet.