zaterdag 28 september 2019

Jong, ouder, oudst



Beste allemaal,
Vandaag waren we met 6 man, in de categorie jong, ouder, oudst. Onze jongste en tevens stoerste telg Mark was er ook weer bij. Hij kwam rond tienen de stal in sjeezen met zijn skateboard, of hoe het tegenwoordig ook heet.
Nadat we alles bij elkaar hadden gezocht konden we gepakt en m.n. gezakt richting het bos.

En dat pad naar het bos!! Dat pad was al een onderneming. Hier gold meer de uitdrukking BLIJ DAT IK GLIJ. Hier gold code Bruin. Het pad was wat je noemt een shitzooi, baggerbende en alles wat er tussenin zat en wat stonk. Voordat ik het bos bereikte zaten de stinkende bruine vlekken zo hoog op de achterzijde van mijn broek dat een omstander zou kunnen denken: deze man heeft problemen met zijn darmen. Mijn excuses voor deze onsmakelijke tekst.
In het bos aangekomen ontglipte deze oudere man gelijk het bos weer om het zwaardere kloof- en vulwerk over te laten aan de jongste en oudsten. Ik hield me tot aan de koffie bezig met het opruimen en “ werkklaar “ maken van de houtwal waar we in november met zagen beginnen. Talloze boompaaltjes, stukjes afvoer, rollengaas zijn weggehaald zodat we in november struikelvrij kunnen werken.
Na de koffie ( met appelgebak van Arie ) telde ik de zakken en na dat eerste uurtje lagen er alweer 14 zakken. Uiteindelijk kwam er het zelfde aantal zakken bij, waarvan de eerste 5 alweer van zijn verkocht.  Maar er ligt nog een hele hoop te gaan.
Rond 12 uur werden we getrakteerd op een felle, maar niet al te lange bui. Dit was tevens het moment om camping de Ommedijk officieel te openen. Zie foto.
Na de lunch is er nog een klein uurtje gewerkt, waarbij o.a. ook het gereedschap ontsmet is voor de komende winter. Dit i.v.m. de verspreiding van de Essentaksterfte. Al met al was het weer een goed gevulde dag met goed gevulde zakken.
Er wordt vanaf nu t/m 26 oktober iedere zaterdag gekloofd, gevuld én -dit jaar- vanaf de boerderij verkocht. Komende zaterdag moet ik zelf in het Leidse Hout werken waardoor ik er niet bij kan zijn. Dat geeft niet want deze oudere man verzint toch zijn eigen klusjes en laat het zware werk door de jongste en de oudsten doen.

Ik wens iedereen een prettige werkweek en jullie zien elkaar 5 oktober en wij elkaar op 12 oktober

Groet,
Johan



zondag 22 september 2019

Some Wan op 't Wad



Zondag 22 september was het dan zo ver. Tien leden van de IVN-Werkgroep Agrarisch Natuurbeheer op reis naar de Marker Wadden. De nieuwe aanwinst van Natuurmonumenten. Bedoeld om weer leven terug te brengen in het Markermeer. Jammer genoeg moesten drie anderen van deze voorgenomen reis afzien. Zij hebben veel gemist.
Eerst twee uur varen met een zeilschip (met hulpmotor) vanaf Enkhuizen. Wind tegen, dus weinig zeilen. Onderweg direct geconfronteerd met een bijzonder meeuw, de Pontische Meeuw. Daar hadden we nog nooit van gehoord. Ook onze grootste vogelkenner Johan niet.
En dan wordt je afgezet op één van de Marker Wadden. Slechts één eiland mag worden bezocht, de overige moeten voorlopig een echt rustgebied blijven. Dit hoeft echter niet als een beperking te worden opgevat. Het zijn grotere opgespoten gebieden dan menigeen verwacht.
De meeste van ons zijn met de gidsen op zoek gegaan naar allerlei soorten vogels, en niet zonder succes. Een kleine greep uit alles dat we hebben gezien: tapuiten, paapjes, strandlopers, plevieren, kemphanen, watersnippen en ruiters.
De andere zijn lekker gaan wandelen, aan hen was het vogelen niet besteed. En er kan daar echt heerlijk worden gewandeld. Soms lijkt het of je in de duinen loopt, dan weer of je midden in een moerasgebied loopt en strand is er natuurlijk ook. Bossen zijn er niet en die wil men er ook liever niet hebben. Zouden ze toch spontaan ontstaan, zouden er dan vrijwilligers worden gezocht om ze te kappen ……?
Na een verblijf van vier uur was het tijd om de boot op te zoeken. Nu hadden we wind mee en dat betekende dat de zeilen werden gehesen. Wat een werk en een krachtpatserij om die grote lappen omhoog te krijgen! Gelukkig waren er voldoende sterke mannen aanwezig. Daar is niet mee gezegd dat de vrouwen geen rol speelden. Integendeel, de bemanning bestond alleen uit vrouwen en zij konden er wat van.
Om half zeven waren we terug in Enkhuizen. Over één ding waren we het roerend met elkaar eens. Het was een geweldige dag en we moeten over een paar jaar zeker nog een keer gaan om te zien hoe deze natuur zich verder heeft ontwikkeld.





https://www.dropbox.com/sh/wndzmqm1en0wg2w/AAC2SaI74KwqnkM1By1xd_Lna?dl=0
klik op afbeelding voor meer foto's