Beste allemaal,
Voor het laatst deze winter mag ik dit keer een verslagje schrijven. ,,Hé, we hebben toch nog een werkdag te gaan?,, Klopt, maar daar ben ik niet bij. Nu kan ik me “vaag” herinneren dat ik dat deze winter wel eens vaker heb gezegd maar deze keer is het echt. Ja Peter, echt.
Vandaag was de laatste werkdag op en rond boerderij de Eenzaamheid. Voordat iedereen weer begint te twijfelen: volgende week verzamelen we op dezelfde plek maar worden met de pont naar eiland de Lakerpolder gebracht en vieren jullie op dit schitterende eiland, hopelijk onder een voorjaarszonnetje, de laatste werkdag van deze winter. Voordat het zo ver is willen jullie natuurlijk wat lezen over de afgelopen werkdag.
Nou, daar kan ik kort over zijn: deze verliep knap rommelig! Wie er vorige week bij was zag dat de moestuin nét niet af was. Dus moesten we toch nog terugkomen. Voor ons, maar ook voor boer Jan was het onhandig om na de koffie alles in te laden en ons naar de Lakerpolder te laten brengen. Dan maar het één en ander verzinnen om hier de dag vol te krijgen. Of dat lukte? We hebben zelfs “overgewerkt”. We schoten gedurende de dag alle kanten op. Overal op het terrein kwam je ons tegen. ,,Ons,, was in dit geval 10 deelnemers. Terwijl de laatste vlieren werden gezaagd schoot Peter alweer direct richting een grote wilgenstobbe die naast de mestsilo stond. Het blijkt dat bomen eigenlijk niet boven de silo uit mogen steken. Waarom weet ik niet. Een ander groepje begaf zich naar het dijkje tussen het erf en de kippenkar. Hier werden we regelmatig vergezeld door de kippen die zich constant mengden in al onze gesprekken.
Iedereen werkte op een tempo van: wanneer we dit klein beetje werk snel afmaken kunnen we misschien nog…… Nou, dat viel toch tegen. Na de koffiepauze die we op een heerlijke zonnige en windarme plek hadden begaven een aantal van ons zich weer richting de vertrouwde wilgendijk langs het water. Hier werden nog de nodige dikke wilgen en elzen gezaagd.
De resterende “buitenlui” vertrokken richting een wel hele zware wilg die langs de Zijl staat. (nog voorbij de ligplaats van de pont) Wie er als eerste boven zat? Precies, Peter dus. Hij werd vakkundig van boven naar beneden uitgekleed. Ik bedoel de boom, hè. Hoe lager hij kwam, hoe dikker het hout werd en hoe langzamer het dus ging.
Tijdens de lunch konden we even op adem komen en was het groepje van wilgendijk ook klaar. Na de lunch vertrokken we met de hele groep naar de grote wilg voor de big final. We voelde ons voor heel even ambtenaar: 2 man waren aan het werk en de rest stond te kijken. Uiteindelijk konden de zagers het niet meer opbrengen de boom op stobbe te zagen waarna we besloten om er een manshoge knotwilg van te maken. Zo waren we rond 14.30 klaar en vertrokken we naar de overkant alwaar een aantal besloten om nog wat bij boerderij Boterhuys te gaan drinken.
Zoals ik al schreef hebben jullie de 16e nog 1 werkdag te gaan op een werkelijk schitterende locatie met uitgestrekte rietvelden en grasland wat misschien al geel ziet van de bloeiende dotterbloemen. De enige spelbreker kan het weer zijn. Er zijn daar namelijk geen schuilmogelijkheden.
Het is misschien handig wanneer jullie je opgeven voor deze dag, via de app of via de mail. Voor mij was het de laatste dag en voorlopig het laatste verslag. Zijn er na de 16e dan geen activiteiten meer? Jawel, geen 6 maar 13 april gaan we uit eten. (op deze datum kunnen Peter en Gerco er ook bij zijn.)
Ergens de komende maanden hoop ik dat we het hout van het Ommedijkse Bos naar het erf kunnen brengen. In mei of juni gaan we nog een keer naar het Ommedijkse Bos om alles in voorjaarspracht te zien.
Groet, Johan.
IEDEREEN BEDANKT VOOR JULLIE INZET, ENTHOUSIASME EN GEZELLIGHEID VAN DE AFGELOPEN MAANDEN!
Vergeet de 16e niet te komen, hè?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten