Boomapen

Eenzamer dan De Eenzaamheid – de Lakerpolder

Voor tienen verzamelde een selectie uit de WAN arsenalen zich bij de reeds klaar liggende bekende gele pont nabij soos de Kaag, aan het eind van de Zijldijk. Voor de laatste WAN zaagdag van dit winterseizoen kwamen 7 piepels opdagen, Ariane, Chris, Lydia, Pete, Peter, Tessa, en Wim. En werd de groep aangevuld door een collega van Pete Comley, een Nederlander die terug was uit Canada, en die wel eens wilde meemaken wat we zoal uitvreten rond de Kagerplassen.

Boerenzoon Joost kwam ietwat verlaat vanaf de Zijldijk, hij had nog wat bestellingen van hun biowinkel aan de Hogewoerd weggebracht. Hij voer ons over het water langs de “klassieke” werkplek aan de rand van de Zwanburgerpolder, en koerste aan op voor vrijwel alle WAN-ners terra incognita, het “nog eenzamer” midden in de Kagerplassen liggende eiland met de Lakerpolder. Dat is een eiland wat oorspronkelijk eigendom was van familie van Schie, maar verkocht aan, en vervolgens beheerd door Staatsbosbeheer. Er is een rondwandeling uitgezet over het in dit seizoen deels soppige, lage dijkje. Het beheer is vooral op de flora gericht, het nog verder liggende Kogjespolder eiland is voor de vogels en niet toegankelijk. Het enige gebouw op het Lakerpolder eiland is de monumentale Lakermolen / Laakmolen, die goed vanaf de dijk bij boerderij de Eenzaamheid is te zien. De huidige eigenaar is de Rijnlandse Molenstichting.

Joost gaf van tevoren wat toelichting bij de aanlegsteiger aan de oostzijde die van een lokale vereniging is. Helaas mochten we daar niet aan de grote knotten beginnen, die waren voor die club, aldus Joost. Voordat Joost op dreef kon komen kwamen er 2 jagers aan met hond, die hier een jachtvergunning (ganzen) hadden. Joost lichtte vervolgens toe dat het eiland met veenoxidatie te kampen heeft, waardoor het middendeel steeds lager en kaler wordt, en nauwelijks meer als hooiland is te gebruiken. Op Google Maps is goed te zien dat het centrum van het eiland een grote “veenplak” wordt. Hij gaat waarschijnlijk aan Staatsbosbeheer vragen om het beheerdoel te wijzigen, om bijvoorbeeld , net zoals vroeger, toen dit eiland nog als “zomerpolder” fungeerde, in de winter de polder onder water te zetten, om in ieder geval de veenoxidatie zo veel mogelijk af te remmen. Veenoxidatie is een vervelende bijkomende bron van CO2 emissie, 1 van de restproducten van het degraderen van het organische materiaal waar veen nu eenmaal rijk aan is. Als het veen onder water staat, stopt de degradatie.

Na de inleiding mochten we ons vervolgens in eerste instantie op de knotwilgen langs de noordoostpunt werpen, wat uiteraard met volle overgave werd gedaan, ondertussen genietend van het fraaie uitzicht over het eiland en de omgeving. Vooral de klimapen, die persé vanuit de kruin van de knotten wilden (en konden) werken, Wim, Ariane en Peter, hadden daarbij het mooiste uitzicht. Chris zette ondertussen aan de zompige noord rand wat wilgen af, onze gast Frank stortte zich op een omvangrijke veel-stammige wilgen klus lang het looppad naar de noordzijde van het eiland. Gaandeweg waaierde de troep flink uit. Joost deed gezellig mee, vertrok tussen de middag voor de lunch op de boerderij, maar kwam ons uiteraard later weer ophalen.

De laatste “kneiters” vonden we aan de noord-rand, langs de winderige zuidkant van het Norremeer, waar met vereende krachten nog enkele flinke knapen van hun takken werden ontdaan. Deze werden op hopen gelegd, die Joost t.z.t. hoop af te voeren voor de eigen versnipperaar.

Ook al is dit eiland niet “bedoeld” voor de vogels, en wordt er op ganzen gejaagd, ze zitten er natuurlijk wel, evenals veel andere vogels. Op meerdere plekken werden ganzen eieren ontdekt, inclusief een nest met minimaal 8 stuks. Ook lag er in rietoever een vers karkas van een gans. Er werd zelfs met een enorme wichelroede door Lydia getracht water te vinden op het eiland, en dat is gelukt… Het was nog een beetje (te) vroeg voor de dotterbloemen (Caltha palustris), al zagen we al veel exemplaren in knop, het moet hier later in het seizoen, wanneer ook enkele orchideeënsoorten in bloei komen, prachtig zijn.

Wij vonden het in ieder geval, na flink aanpoten, “mooi genoeg”. Het was te laat om de dikste overgebleven stammen nog te gaan aanvallen, Chris zal deze op een later moment in samenspraak met Jan of Joost van de Eenzaamheid met de kettingzaag te lijf gaan. We hebben het al die tijd gelukkig droog gehouden, in de middag brak de zon zelfs regelmatig door. We hopen natuurlijk ooit weer eens op dit bijzondere, mooie eiland terug te keren, eventueel met andere nieuwsgierigen onder ons, die er dit keer niet bij konden zijn.

Terug op de wal hebben we de gereedschapskist, met de bijbehorende spullen, met Pete Comley meegegeven, die ze naar boerderij Nellestein in Wassenaar heeft vervoerd, waarvoor uiteraard dank.

Er is nog een voorlopig laatste “activiteit”, het etentje voor diegenen die zich hebben opgegeven, op 13 april a.s. Details daarover zullen nog worden bekendgemaakt.

Peter S.

https://www.molens.nl/ontdek-molens/alle-molens/lakermolen-laakmolen-te-warmond

Interessante achtergrond info onderzoek op Laker- en Kogjespolder:

https://www.hsleiden.nl/actueel/nieuws/lcab/biodiversiteit-in-de-polder-veldwerkdag-van-het-lcab.html (biodiversiteit)

https://edepot.wur.nl/140409 (sloot uitdijing)

Op de website Topotijdreis.nl van het Kadaster is de complete historische reeks kaarten en foto’s van Nederland te zien. Voor de status quo van de situatie rond de Lakerpolder in het jaar 1900, zie:

https://www.topotijdreis.nl/kaart/1900/@96649,468675,10.61