Takkenwerk

                    Hoe van takken een bos wordt gemaakt.

          Beste allemaal,

Evenals vorige week wordt dit een winderig verslag. In feite eindigde de dag zoals het vorige week begon. Hadden we vorige week op de terugweg een harde zuidwester, deze ochtend was de wind naar het noordoosten gedraaid en hadden we hem vol tegen. Zo erg dat ik zelfs 10 minuten te laat arriveerde, in het kielzog gevolgd door Luuk. Aan het einde van de Zijldijk werden we onthaald door maar liefst 13 man/vrouw. Laten we dit aantal de laatste 2 zaterdagen van dit seizoen vol houden. Gelukkig was kapitein Joost ook enigszins aan de late kant zodat ik me niet schuldig hoefde te voelen. Na een ruige overtocht arriveerden we dan eindelijk op eiland de Zwanburgerpolder oftewel boerderij de Eenzaamheid. Hier doken we gelijk weer in het wilgenhout. Wat waren we creatief bezig! Allereerst begonnen we op verzoek van Joost aan het opruimen en verwerken van de vele wilgentakken. Want wat moest er allemaal mee gebeuren. Tja, na uitleg was het voor sommigen nog een beetje onduidelijk. De dikste delen van de takken werden op stapels verzameld bestemd voor de kachel. De dunnere rechte staken werden her en der op de houtkade (arme ka) gepoot. Een gedeelte van de houtkade is de afgelopen jaren gewurgd door allerlei klimplanten waaronder wingerd en hop. Verreweg het meeste hout werd gebundeld tot lange en stevige takkenbossen. Zoals ik vorige week al schreef worden deze “bossen” langs enkele weteringen gebruikt als extra oeverbeschoeiing. De weggeslagen grond wordt op deze manier weer aangevuld met deze bossen. Dit geeft niet alleen extra oeverbescherming maar ook meer biodiversiteit.
De pauzes op dit eiland zijn altijd bijzonder gezellig en vaak windarm. Ja, ook op deze dagen kan dat. We zoeken één van de woonboten op en zoeken een terras wat uit de wind ligt. Dan blijkt zoals gisteren dat het in februari qua gevoelstemperatuur al aangenaam kan zijn ook al staat er aan de andere kant van de boot een gure wind bij 5 graden. Ook gisteren was het genieten bij een heerlijke zon die ook nog eens in water weerkaatste.
Door de zware tijden op boerderij de Eenzaamheid is het nog afwachten of we hier komende zaterdag terecht kunnen. In dat geval zou het goed uitkomen wanneer we in het Ommedijkse Bos het gezaagde hout kunnen uitrijden. Maar zoals ik al enkele weken schrijf: dit hangt helemaal af van de droogte van het land. Ik zal er komende zaterdag, waar dan ook, niet bij zijn. In de Zwanburgerpolder kunnen jullie op de houtkade gewoon doorgaan met zagen, takkenbossen maken en evt. wat takken poten. Hopelijk vinden jullie het zaagje. 

WANNEER JULLIE OP VRIJDAGAVOND GEEN MAIL VAN MIJ ONTVANGEN DAN GAAN WE GEWOON NAAR BOERDERIJ DE EENZAAMHEID!

                             Groet, Johan.