Om Peter nog eens te citeren die vorig jaar op
de blog schreef ,,De mooiste locatie van Zuid-Holland’’: wat is het toch een
schitterende plek, deze wilgen kade op boerderij De Eenzaamheid aan de Kaag,
waar we de maand februari ons knotwerk verrichten.
De rust, een windstille ochtend, wat resulteerde in een spiegelglad wateroppervlak van de Zijl, het schrale zonnetje dat evengoed zorgde voor een behaaglijke tinteling in je lichaam: zo’n dag kan niet meer stuk.
Vandaag waren we met z’n negenen, een behoorlijke opkomst dus, ondanks de lage temperatuur. Zodra we met de ,,Door weer en wind,, overgezet waren, wilden we aan de slag.
ECHTER: het gemor onder de hakkers was niet van de lucht, de gereedschapskist werd als het ware binnenstebuiten buiten gekeerd maar de kleine pistool zagen bleven onvindbaar! Er werd zelfs gedreigd met een staking: gelukkig kwam het zover niet. Het was echter wel een punt voor het verslag, vond men unaniem.
De rust, een windstille ochtend, wat resulteerde in een spiegelglad wateroppervlak van de Zijl, het schrale zonnetje dat evengoed zorgde voor een behaaglijke tinteling in je lichaam: zo’n dag kan niet meer stuk.
Vandaag waren we met z’n negenen, een behoorlijke opkomst dus, ondanks de lage temperatuur. Zodra we met de ,,Door weer en wind,, overgezet waren, wilden we aan de slag.
ECHTER: het gemor onder de hakkers was niet van de lucht, de gereedschapskist werd als het ware binnenstebuiten buiten gekeerd maar de kleine pistool zagen bleven onvindbaar! Er werd zelfs gedreigd met een staking: gelukkig kwam het zover niet. Het was echter wel een punt voor het verslag, vond men unaniem.
Nog voor de koffie was het achterste gedeelte
van de kade ,,geknipt,, op twee hoge elzen na, die met de takken in/tegen
elektriciteit kabels hangen. Punt van overleg voor volgende week.
De tijd vloog voorbij. Rond één uur de lunch onderaan de dijk, in het zonnetje en uit de inmiddels opgestoken wind, luierend en genietend!
Tegen tweeën (waarin er één persoon nog een tijdje door de sneeuwklokjes moest struinen om zijn fietssleutels te zoeken) werden we opgehaald door Jan en overgezet naar de Zijldijk.
De tijd vloog voorbij. Rond één uur de lunch onderaan de dijk, in het zonnetje en uit de inmiddels opgestoken wind, luierend en genietend!
Tegen tweeën (waarin er één persoon nog een tijdje door de sneeuwklokjes moest struinen om zijn fietssleutels te zoeken) werden we opgehaald door Jan en overgezet naar de Zijldijk.
Voor de mannen die aanstaande maandag even
meehelpen op Nellesteijn om de jonge aanplant in te kuilen, tot dan, en anders
tot volgende week!
Iedereen nog een goed weekend toegewenst.
Groet,
Piet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten