Pellepi
Het was een wat grijze start van de dag voor de 5 man en 1 vrouw in het stiltegebied op de Eenzaamheid. Jan reed even mee met de minitrekker met aanhanger om het gereedschap en loopplank ter plaatse te brengen. Op verzoek van hem begonnen twee man met het verzamelen van wat dikkere wilgenstammen met een lengte van circa 2,25 meter, vermoedelijk om deze langs de dijk te kunnen zetten. De rest van het ploegje stortte zich op de bramenwal en het nog te kortwieken boombestand. Zo rond koffietijd kwam de zon door. Wat een oase van rust toch hier in de randstad!
Nadat ook de lunchtijd voorbij was, vond één lid van het groepje het nodig iets aan zijn schone broek te doen: hij gleed weg op een stronk die net onder het wateroppervlak zat en ja, een rasechte Pellepi. (Een door Ariane gevonden term, gevormd door de eerste letters van de voornamen van personen die een min of meer nat en/of blubberig pak hebben gehaald). Ja, helaas was ik deze keer aan de beurt… Afijn, omdat de klok toch al over half twee aanwees, werd er unaniem besloten om terug te keren naar de boerderij en de terugtocht naar huis aan te vangen.
Jan bedankt weer voor het overzetten met de boot, Ellen beterschap gewenst en Chris, we duimen voor een gunstige uitslag van het onderzoek maandag! En Ariane bedankt voor de assistentie met laars en sok!
O, ja, toen ik thuis kwam, deed ik eerst een Wadonakodu…..
Hartelijke groet,
Piet.(woordverklaring onderaan de fotosessie)
Pellepi: een nat pak van Peter, Ellen en Piet. Wadonakodu: Warme
douche na koude duik
Dat ik dat nu weer heb gemist! Jammer … Warmondpeet
BeantwoordenVerwijderen