An die Arbeit!
11 november togen enkele die-hards richting Nellesteijn die lust dazu hadden om wat bomen te lijf te gaan in ons hakbossie. Ondanks de niet bepaald florissante weersvoorspelling kwam er een leuk kluppie, met zelfs twee nieuwkomers, Ariane (bekend van de Markerwadden “expeditie”), en Wim, een zogeheten “zij-instromer”, die via het bekende “via-via” circuit onze werkgroep agrarisch natuurbeheer wist te vinden. En die, na een stoomcursus bos-historie door Johan, zich, net als Ariane, full-steam op de al aardig gegroeide boompjes stortte. Uiteraard na onderwezen te worden in de geheimen van het “vellen van het hout”, de kneepjes, de truukjes, en de diverse veiligheids-instructies.
We zijn momenteel in een relatief smal perceel aan de zuidoost-kant van “de sloot” bezig. Dat is, tussen haakjes, een heuse, ouwe Rijn streng, uit lang vervlogen tijden. Waar dat, wat voorlopig behouden moet blijven met rood-witte linten is gemarkeerd door Johan. Na een wat aarzelend begin, zat het tempo er vandaag flink in, en werd het nodige aan biomassa voor de flink groeiende houtrillen aan de oostzijde geproduceerd. Het dikke hout werd uiteraard apart gehouden, voor komende “kloofdagen”, volgend jaar.
Opvallend was de afwezigheid van boerenzoon Daan, die kennelijk heel goed het weerbericht had ingezien, en die kennelijk vond dat op Nationale Gekken Dag (11e van de 11e, meestal echter beperkt tot “onder de rivieren”) een normaal mens gewoon binnen moet blijven. Want na een relatief droge start, begonnen de buien al aardig aan te zwellen. Voor een wat groter exemplaar werd vervroegd “koffie!” geroepen, die we in de verlengde stal bij de hakhout plek droog konden nuttigen.
Bij sommige houtbewerkers begon het bloed echter al rap weer te stromen waar het niet zou mogen gaan, en ondanks dreigende luchten togen zij richting het al aardig vochtig wordende bosperceel. Alwaar onder toenemende lucht- en kleding vochtigheid het aantal participanten “druppels”gewijs afnam, en het resterende aantal droge plekken bij de overgebleven boomklevers al rap het nulpunt bereikte. De laatste drie der Mohikanen gaven uiteindelijk, na nog wat eigenwijs in nat hout doorzagend, met wat tegenzin de pijp aan Maarten. Zeiknat, maar met de voldoening weer een aardig stukje Wassenaersch perceel kort te hebben gezet.
We beloven u: volgende keer is het vast minder erg, misschien zelfs krakend helder droog. Dus we verwachten u weer in grote getalen op Nellesteijn, komende zaterdag. Gereedschap is er genoeg!
Uw mede WAN-ner
Peter S.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten